стихи Энди халкым акыл йыйып, бирге болсын Ногайым! Оьктемсиймен, оькинемен Кеткен аьвелги шакка. Тек бурында биз калганмыз Уьйкен сыйга эм данъка. Ким болганмыз, ким болдык Коьшпели меним Ногайым? Неге сондай бактымыз, Айтшы мага Кудайым? Келши ногай йыравы, Олтыршы сен касымда. Алшы домбра колынъа, Мен айтайым сырымды, Сен анъ шыгар эм йырла. Сонда алды йырав карт Тамнан эски домбрады, Ымтылды бийик коькке Давылдап йырдынъ анъы. Кутырган, бойсынмаган аттай, Коькке ушты йыр анъы. Ашув, кайгы, оьш сазлар Юректи сыгып капты. Кара туьн капты кырды, Сувык коькте юлдыз йок. Кыйнамашы кардашым, Йырламага дертим йок. Болган шакты эске алсам, Сыгылады юрегим. Айтпасам да болмайды, Ызаланган юрегим. Боьридей сойылды аьдемлер, Шешекей боялды канга. Кашты халкым ян-якка, Калдык сондай казага. Кайда аьвелги куьшимиз? Кайда оьктем халкымыз? Туварма экен эндиги Эдигедей басшымыз? Коьшпели меним Ногайым Бойсынмаган бир затка. Ярамаса мырзалар Атланып кеткен ян-якка. Бир-биримен согысты Ойсыз бизим басшылар. Бирин-бири кырдылар, Сонъ душпаннан каштылар. Алтын болган Ордады Боьлип, боьлип буздылар. Ойламады тентеклер Калай болар тувдыклар. Боларма энди анъларга Коьшпели халкты юрекпен, Коьнъили онынъ тигилген Коьп келиспевликтен. Онда болган коьп тилек Эм йогары, эм тоьмен Асыллык эм наьлетлик Азап халкым коьп коьрген. Коькирекли, оьктем халк Йойылмады, оьлмеди. Ата-бабадан калган Тилимиз буьгуьн соьнмеди. Коьзимде меним туры туьн, Коькирекке исси коьмир куйганлар. Коьрсем экен сизди мен, Орда бузган басшылар. Энди халкым акыл йыйып, Бирге болсын Ногайым, Бирге болса халкымыз, Наьсип берер Кудайым. Бирге болсак болар бизде Эдигедей басшымыз. Болаттанда бек болар Йигерли бизим халкымыз! Асанбий Янбаев, г.Чекееск 18.12.08г