Халкыма Яшавымыз буьгуьн кеште соьнер деп, Кутырмайык бир куьнлерде куйынлай, Айткан соьзден абырайым оьлер деп, Акырмайык орам бойда кулынлай. Алысымыз бурын тыныш халк болган, Оьз алдына,-оьзкаьри мен яшаган. Коьнъили мен дуныяга данък болган, Коьнъилсиздинъ коьзин туьртип ашаган. Бойсынмаслык суьйген бизим ногайлар, Россияды кезип келген кемелей. Коьк тенъизлер, бийик тавлар, тогайлар, Оьтпегенмиз оькинишли уьндемей! Тегершикли арбаларды олтырып, Кеше-куьндиз йыр шыгарган атайлар. Юлдизлар ман сыдыралар толтырып, Куьн саьвле мен елден туьзген анъларын. Сол йырлардынъ басы бар ды , ызы йок, Эртегилер эриктирмес эш кимди, Соьзге оьткир, такпакларга айлак ток, Суклантамыз биз тынълаган аьдемди. Куллык суьер коллар барды коьплеген, Кыйыны ман тувган кырын туьрлентип, Яс-явка бар аталарын йоьплеген, Эткен ис пеен Элин шебер оьрлентип. Тамаша ма? Ол зат тувра солайды, Биз билмеймиз оьзимизди бирерде, Коьтерейик, авылдаслар, ногайды, Бурынгындай алга барган оьмирде! Магомед-Али Ханов. Ана йыры Мен келермен арып уьйге куллыктан, Кеше ава бир аьлемет тынганда. Карай-карай сав куьн мени сагынган, "Улым-ав",- деп анам шыгар алдыма. Там саьати тык-тык эткен боьлмеде, Ак тастарын алып байлар басына. Энъ де аьруьв туьслеримде коьрмеген, Туьрли аслар тизип салар касыма. Ятарман юмсак кушына ястыкта, Терезеден юлдыэларга коьз таслап. Анам меним олтырарды янымда, Баласынаа таьтли йырлар ол баслап. Тынълай-тынъглай тыгырман уйкыга, Юлдызлар да алыс кетип соьнерлер. Ер юзинде энъ де аьзиз анамнынъ, Йырларына йылтынласып доьенерлер. Сонъ парахат эсинерлер кенъ кырлар, Язлык кеше ял алмага созылган... Эм занъырар бийик коькте коьп йырлар, Юлдйзлар ман сыдырага язылган. Магомед-Али Ханов. Ерим меним Ерим меним, сен анамсынъ асыраган, Бала шакты куьлпилдеткен тоьримсинъ. Яманлыкта кымтап мени коршалаган, Яшавымды нурландырган коьримсинъ. Оьс деп, ерим, оьрлендирдинъ оьзимди, Аспанынъда яйрап яркын юлдизлар, Куьн саьвлеси суукландырып коьзимди, Бавырынъда мен калдырдым йол-ызлар. Оттай исси сага юрек суьйимин, Бу сезимди сувытар куьш боларма? Сенсинъ меним яшавымда уьмитим, Сенсиз юрек, айт, шатлыкка толарма! Салимет Майлыбаева. Анама Юмсак юзинъ туьпсиз ойга коьмилип, Аьруьв анма, келесинъ коьз алдыма. Юрегимде кус сазындай эгилип, Йыйлы тыныс дем береди яныма. Колларынъды оьбип алсам колыма, Каравымнынъ яныплыгын сагынып, Коьзлеринънен нур себилип йолыма. Йолыгыска мен тураман куванып. Эм тилеймен яным салып, ялбарып, Юрегинъде етейим деп, исим мен. Коьзимнен де, коьнъилден де, Кетпе, анам, Мен тири мен Ана деген сезим мен. Салимет Майлыбаева. Атам-Анам Атам-анам - эки колым, Яшавымды буьрленткен. Коьз алдыма уллы йолым, Коьнъилимди оьрленткен. Атам-анам - экикоьзим, Табиятты суьйдирген. Талпындырган отлы соьзим, Юрегимди тептирген. Атам-анам - коьзи куьннинъ, Саьвлесине ораган. Кешелерде тап шолпаным,. Сырларымды сораган. Атам-анам - бар байлыгым, Юрегимди талпынткан. Танъдай таза танълыгын Кишкей янга уйыткан. Атам-анам - яс яшавым, Шынтылыктынъ уясы. Аллы-гуьлли бакты бавым- Дуныямнынъ дуныясы. Салимет Майлыбаева. Ногайым Кетти йыллар,тоьмен аккан Ак Кобон дай актарылып Ана Эдил дей молпайып. Ярык Яйык тай яйылып... Таулар,таслар,кенъ шоьллер Доьнгел-доьнгел коьк коьллер Доьрт ягасы киюлы Деря,денъиз,алем майтак Ногайлы Алтын Орда Элем эдинъ,йок болдынъ Сом юрекли баьтир эдинъ,карт болдынъ Аргымакты сайлап минген Аьрулерди сермеп алган Хан-бийлерин сайлап билген халк эдик Энди буьгин азайдык,кулларымызга кор болдык Кемшилик пен зорлыкты Белимизге коьп будык Ак сакаллы карт болдык Энди бизди корламага,шалысканлар аз шыкпас Бирерлери кедем дер Бирерлери бебем дер Оьзгелери янгы туган Асылынган, адаскан Йетим оьскен балага Колаш-кампет берген дей Коьзи-кызий узатар Алдау затлар коьп айтар. Эх Ногайым, Ногайым Яным суьйген азиз халкам Карт болсанъ да корланмайсын,яшайсын Неге десе нийетынъ,коьзястан да тазады Неге десе юрегинъ Беркут деген карагустынъ койнында Шахид болып ушады... Валерий Казаков.